project A

Mijn strijd tegen anorexia

Tja en dan is het klaar…

| 16 Comments

Voordat ik verder ga wil ik even het volgende melden, ik snap jullie goede bedoelingen ect. maar de opties zijn er nu even voor mij niet dus kom niet aan met peg sondes en andere toepassingen want alles is al besproken maar niet voor aan de orde nu ๐Ÿ˜‰

Gisterochtend vertrok ik hier al kruipend van de pijn maar vol goede moed en zin naar het ziekenhuis want jaaaa gister was de dag dat de sonde geplaatst zou worden die mij lekker zou gaan voeden en mijn gewicht een stoot zou gaan geven. Ik ging eerst mijn schoonzusje daantje ophalen want die zou mij brengen en bijstaan de schat. Vanuit haar naar het ziekenhuis en ja ik was nerveus….zal alles nu wel goed gaan? Het moest gewoon goed gaan!! Daar aangekomen ging alles best wel snel, even melden en even wachten en toen werd ik gelijk naar de behandelkamer gebracht en daantje mocht mee lopen en ja hoor toen sloegen de zenuwen me om de strot haha, en daar was mijn vertrouwde mdl arts, die alles zou uitvoeren en daar was ik blij om. Daantje mocht overal bij blijven kwa infuus inbrengen ect en daarna is ze weg gegaan en kreeg ik mijn slaapmiddel en was ik zo vertrokken….

he he lig ik eindelijk een keer lekker diep te slapen…… staan er een paar over je smoel te wrijven, schatje wakker worden….mevr blankespoor …wakker worden moaahah

Daantje en de verpleging gingen mij dus wakker maken en man man man wat was ik daar niet blij mee hahaha en sliep verder….maar niet voor lang want de dames hielden mij wel even wakker hoor, afijn heel heel fijn dat daantje aan mijn bedje stond (thnx he babe <3 )

De sonde zat erin en ik werd naar boven gebracht waar ik een boterhammetje at (niet slim want brood is kh en ja dat mogen we niet he) maar goed broodje, beetje yogurt en muesli en ja dat kwam eruit maar niks aan de hand eigenlijk, waar ik heel blij mee was want ik was bang dat die sonde eruit zou komen maarja ze plaatsten hem niet voor niks zover in mijn darmen dacht ik en dat was ook de afspraak omdat ze wisten dat ik 24/7 braakte. De zak sondevoeding werd eraan gehangen en yeahhh we beginnen dacht ik zo ๐Ÿ˜€ en was zo trots als een pauw :D. Daantje en ik dronken nog een bakkie en daantje ging weg en ik ging even een sigaretje roken en wat te drinken halen beneden…..

Boven aangekomen weer ….ja ik moest spugen en ik zie ineens een stuk slang…wtf…paniek en probeer die slang terug te duwen maarja dat ging natuurlijk niet ๐Ÿ™ dus zuster snel gebeld en alles even in rep en roer :(, had er fotos van maar die bespaarย  ik jullie even goed

Nou sonde moest eruit….ik vloeken schelden en tieren en janken als een klein kind ๐Ÿ™ ik was echt heel erg verdrietig….daar gaat mijn laatste strohalm dacht ik….waarom?

De artsen moesten gaan overleggen hoe of wat en ja dat duurde wel even, ondertussen had ik al huilend mijn daantje en hubby aan de foon gehad. Afijn een paar uur later stonden de artsen aan mijn bed met de mededeling mij naar huis te laten gaan want opnieuw plaatsen zou voor mij niet fijn zijn, hij zou er weer uit komen en het zal zonde van hun tijd zijn. Andere opties waren en nu gewoon niet en werd mij verteld naar huis te kunnen en verder met de ursula te kijken hoe of wat……je snapt dat de bodem onder mijn voetjes vandaan kwam:(. Hier heb ik zolang naar toegeleefd, naar uitgekeken en voor gevochten omdat het eigenlijk allemaal niet mogelijk was….dan is het zover en dan nog gaat het fout…waarom? waarom dan?

Menig mens denkt dat ik nu opgeef maar verre van dat!! volgende week zit ik weer met de huisarts rond de tafel en gaan we kijken wat we nog meer kunnen doen. Tot die tijd gaat ik even bijkomen, even laten bezinken, het lichaam rust geven en mijn koppie weer op orde brengen

iedereen heel erg bedankt voor alle lieve berichtjes, whatsappies, smsjes ect. die deden ons goed ๐Ÿ˜‰ dank jullie wel <3

16 Comments

Geef een reactie

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.