Gister kreeg ik het fijne telefoontje van ursula dat ik over 4 weken een oproep zou krijgen en de mensen die me een beetje kennen nu hebben wel een vermoeden hoe ik erop gereageerd hebt…WOEDEND. 4 weken is lang voor mij omdat ze maandag al zeiden dat ik niet eens meer een maand zou halen…. ben er kapot van geweest de hele dag en jammer genoeg heeft het hele gezin daaronder moeten lijden maar heb het savonds goed gemaakt met mijn meisjes en heb mooie nieuwe schoenen voor ze gekocht.

Vandaag stond de arts van ursula op het programma maar ik had gister al gegilt IK GA NIET, klaar basta over…maar ben toch gegaan (veer in me reet en trots want heb het wel gedaan) samen met mijn schoonzus Danielle ben ik er heen gegaan en heb ik een gesprek gehad met de arts en een lichamelijk onderzoek. Slecht, maar dat wist ik maandag al natuurlijk, bloeddruk was goed alleen hart was 57 en dat hoort bij een normaal mens rond de 80 te zijn. Omdat ik niet eerder dan die 4 weken daar terecht kan word nu het volgende gedaan (en nee die arts had daar ook geen invloed om het te versnellen ;)) om de 2 weken moet er bloed geprikt worden om mijn kalium in de gaten te houden en elke week moet ik langs de huisarts om even een mini checkup te ondergaan. Oke dat kan zei ik dan nog droog. Ik ben echt wel blij om het feit dat ik daar met de mensen kan opschieten misschien ook omdat ik weet dat hun meer macht hebben dan bambi. De arts van vanmorgen zei ook als een dezer weken je bloed niet goed is dat ik dan toch aan de zondevoeding moet. Dat wil niemand en ik al helemaal niet! En het eten …tja eet en probeer het 10 min te rekken om het binnen te houden, wat me gister al niet lukte want het is eten en 5 min later begint de 4 a 5 uur durende spuughel. Maandag zeiden ze nog blijf wel eten en ik heb toen aangegeven dat ook te doen maar nu ben ik al (zo snel) op het punt dat ik zeg ik eet maar niet want ik heb daar al die uren spugen niet meer voor over. Ik ben werkelijk kapot na het spugen en kan dan eigenlijk niks meer en ik wil savonds en zeker nu de vakantie voor de deur staat toch met mijn meiden wat doen, dus we moeten weer wat gaan verzinnen daarop.

Ik heb de laatste dagen vrij veel mail gehad met dezelfde vraag….”sta je er wel achter nu?” nee, daar kan ik kort op antwoorden. en het is het foutste antwoord wat ik kan tiepen maar ik gaat er niet omheen draaien, ik vind het nog niet goed genoeg, of nou ja die kronkel vind het niet genoeg, andere kant weet ik donders goed dat ik dood ziek ben, maar dan weer de andere kant …en eigen schuld..het lichaam is al tever om nu te zeggen kom lekker eten en klaar. Maanden geleden gilde ik dat de strijd begon maar achteraf neem ik dat terug…nu begint de strijd en keihard ook!

Afijn maandag heb ik weer contact met mijn huisarts, het is vrijdag, de herfstvakantie staat voor de deur, waar leuke dingen in gepland zijn zoals taarten bakken met mijn nichtje debber voor haar 18e verjaardag en vooral rusten en genieten!!!!