Ziek zijn, antibiotica en een nacht spugen doet je geen goed. Hoe depri kan je worden als je een paar dagen top gefunctioneerd heb en juist op het moment dat je topfit moet zijn voor een sessie op #ursula een wrak bent… frustratie’s stapelde zich vanmorgen al op. Angsten kan ik het niet noemen nee je kan beter zeggen dat de eetstoornis “ana” aan het trekken is aan rachel en dat gebeurd de afgelopen weken heel erg, en ja ik zie en voel het en nee het is niet te stoppen. Ondanks ik een wrak was ben ik naar naar mijn sessie gegaan en heb het over me heen laten komen…nou ja dat dacht ik, maar hoe hij het vertelde en opdrachten gaf werd er nog harder aan me getrokken waarop N. zei laat de eerstoornis maar, want hoe harder jij je verzet hoe vermoeider en harder dat de strijd word omdat jullie tegenover mekaar staan nu. Ik, de eetstoornis de ruimte gaan geven?? nee dacht ik dat word hem niet want dan wint ze, nee zei N. ze wint niet maar dan krijg jij ruimte en “ana” krijgt ruimte. Waarom? omdat de strijd die ik nu lever mij zoveel energie kost en dat heb ik niet gewoon weg niet meer. Wat bedoelen we met ruimte geven want hoor jullie denken ja dat is lekker makkelijk, nee dus. Ik, rachel is gek op eten, ana niet, en rachel wil die 2 boterhammen eten en ana niet met als gevolg dat het eruit komt, en ja dat gebeurd. Geef ana de ruimte door een halve boterham te eten, blijft die erin, you win rachel, want de voedingsstoffen heeft mijn lichaam nodig en tuurlijk het beter om een halve boterham te eten en dan er 2 uit gooien met alle mineralen en vocht wat je daarbij verliest. Oke ik ging het een beetje snappen en de paniek zakte een beetje weg, maar moeilijk blijft het wel. Hij gaf ook aan dat we echt vanaf de basis moeten gaan beginnen omdat ik er heel heel ver in zit, en naast de eetstoornis heb ik ook nog eens een kapot lichaam, en ja dat wil niet opstarten zoals ik me  blijf verzetten omdat het totaal niks opneemt. Werk aan de winkel maar dat wisten we al natuurlijk, of ik daar de energie voor heb? nee op dit moment nog niet omdat ik nog steeds een zeehond ben die ziek is en zich de pl….ris hoest, maar dat komt wel terug, het komt er ook op neer dat ik veel meer energie verbruik met de stress door de strijd tegen de eetstoornis dan dat ik bijwijze van me was uit de droger haal.

Emoties en chaos in me koppie op dit moment en eigenlijk had ik helemaal geen zin op dit logje te tiepen maar push mezelf (mag ik trouwens ook niet meer doen) om het toch te doen, even wat te tiepen hebben en even wat anders dan alleen aan haar denken.

Volgende week vrijdag gaan we naar #2 en hoop dan wat fitter tegenover N. te zitten als vandaag maar wel met de zelfde motivatie level!!!