Vandaag was het dan zover, mijn intake bij ursula stond op de rol. Moe van een lange maar top dag gister ging ik er heen met ja en nee lood in me schoenen. We zijn gister met mijn broer en zijn vrouw en neef en nicht naar de apenheul geweest en hebben gewoon super genoten, maar slopend hihi.

Afijn het intake gesprek verliep soepel. Ze moesten alles weten vanaf me jeugd tot aan nu. Alle vragen over het trainen en eten kwamen aan bod. Het gesprek heeft een uur geduurd en daarna moesten we naar een ander gebouw lopen en daar werd ik “besproken” of ik daar wel behandeld zou worden…toen ik dat hoorde flipte ik want ik dacht ja godverdomme, nu zit ik hier, uit me eigen notabene en dan zou ik zo te horen krijgen dat ik niet behandeld zou worden daar…nou niets was minder waar want na 10 minuten werd ik al weer naar binnen geroepen dat ik gewoon heel heel ziek ben, zeker omdat ik niks binnen houd, een bmi heb van 14 en ik eigenlijk alleen nog maar op de bank mag stil zitten en ademhalen….ja dat moet je niet zeggen tegen een stuiterbal zoals ik natuurlijk. eten en spugen = niet trainen, eten en binnen houden is trainen…auch want het spugen gaat vanzelf natuurlijk maar moet mezelf nu wel gaan dwingen omdat niet te doen. dat gaat niet zomaar zeiden hun dus dat word al lastig.

Morgen word ik al besproken zodat we heel snel met de behandeling kunnen beginnen, individuele behandeling word er gestart en dat houd in dat ik een uur daar zit en dat hun mij gaan motiveren en stap voor stap het eten gaan laten opbouwen. het stap voor stap plan zeiden hun al van dat ik met de kerst waarschijnlijk nog niet normaal eet maar dat daar zeker een paar maanden over heen gaan. maakt me niet uit ik word geholpen had ik zo het idee.

Vrijdag krijg ik een uitgebreid lichamelijk onderzoek omdat ik heel slecht aan toe ben. een hele erge vorm van ana zit erin waar ik echt niet blij mee hoeft te zijn.

De strijd is begonnen dus, ik zal hier wekelijks de gesprekken plaatsen die ik heb gehad.