Zo vandaag mocht ik nog een keer naar de ursula voor een gesprek met de arts en pshys. Ze weten hoe negatief ik tegenover de ursula stond en dat lieten ze ook horen en zeiden ook dat niet fijn te vinden. Ik ben namelijk heel afstandelijk naar ze en ik zie het allemaal wel want ik heb al eerder tijd en energie in ze gestoken en dat doe ik nu niet meer, hun doen dat maar ik mij dit keer en ik zie wel wat ze gaan doen 😉

Gelukkig begrepen ze mij ( oke oke al hadden ze mij niet begrepen prima ..) Afijn het geestelijke verhaal zetten we even aan de zijkant, ik ben niet in staat om en mijn lichaam te redden en diepgaande gesprekken te voeren, aldus hun. De arts zat echt echt verbaasd in haar stoel toen in en mijn schoonzusje mijn dagelijkse routine vertelde en de nachtelijke drama’s…. “dat je hier nog zo tegenover mij zit!” zegd ze. Somatisch ben ik eigenlijk gewoon dood, maar wat gaan we daar aan doen en op welke termijn….oke dat termijn weten we niet, ik ben afhankelijk van wat mijn lichaam gaat doen straks. We gaan een opstart maken met sondevoeding onder begeleiding in een ziekenhuis, en heb daarvoor duidelijk aangegeven dat voor 2 dagen te doen. Ik weet namelijk zelf wel na 2 dagen of het lichaam goed of fout gaat (geef hier geen tegen antwoord op want het is mijn lichaam en niet die van jou…) maar wat gaat de sondevoeding doen? tja dat weet ik niet en dat weten hoe hun ook niet en daarom moet dat onder speciale begeleiding gebeuren….en gaat de sonde door mijn neus of via een opening rechtstreeks mijn maag in? dat weten we ook nog niet want rechtstreeks komt weer een ingreep bij kijken en ja je voelt hem aankomen….dat trek ik niet waarschijnlijk. Die dingen worden nu door gevoerd met de internist. Zodra hun meer weten dan hoor ik meer en hoe verder.

De arts wilde mij lichamelijk onderzoeken..hihih uuh ja dat kan maar uitkleden doe ik niet dus je doet het zoals ik dat zeg…ja sorry maar ik heb ook mijn dingen 😉

Tja somatisch is het gewoon heel slecht…maar dat wisten we al natuurlijk maar veel tijd is er gewoon niet meer (joh dacht ik en ja zei ik ook…dat weten wij al 3 jaar!!)

Dus ik wacht nu op het telefoontje van ze,  niet vandaag maar volgende week hoop ik toch wel over hoe of wat. Het ziekenhuis is in ieder geval wel dichtbij, nou ja leidschendam en daar ben ik bekend dus dat lukt wel.

Dinsdag begint het medische gedeelte weer, mijn huisarts is terug van vakantie dus hoop bellen en bloedprikken ect.

We gaan eerst proberen om mij weer wat sterker te maken en ja dat kan maanden…jaren duren en daarna gaan we gesprekken doen, nu doen ze dat niet omdat ik dan is een weet ik veel wat kan raken en dat willen ze helemaal niet,  dus…bij deze de update 😀

ik ga lekker van mijn weekendje genieten met mijn schatjes, maandag begint school weer dus kan ik in alle rust bij tanken en dingen plannen en op een rijtje zetten 😉