Gister had ik een gesprek op ursula, en daar vielen ze gelijk met deur in huis, 5 december word ik opgenomen….pleur op was mijn eerste antwoord. roon was erbij en zat vol verbazing, niet van oh hoe kan dat nee die jongen ze grond zakte weg. ik ook wel want zat daar, verhongerd en al bijna weg te zakken, maar ze willen dus dat ik daar 5 december door de deuren heen stap, 7 dagen per week en nee niet naar huis. Nou of het nou rach of ana is maar ik wil dat niet. ik wil best complete dagbehandeling ondergaan, maar slapen doe ik in me eigen nest. Mogelijkheid om met de kerst thuis te zijn was er ook niet…nou jongens ik heb een gezin en wil graag kerst met me gezin vieren dus heb wat dingen voorgelegd maar daar wilde ze niet aan, dus we zien wel en kijken wat er nog meer mogelijk is.

Vanmorgen moest ik naar de arts van ursula en mijn gedachten was om daar te komen voor een algemene checkup weer…no way de papieren lagen al klaar voor een ziekenhuisopnamen tot aan 5 dec. jongensssss dacht ik bel dat van te voren door, heb gister al een doodklap gehad en hoeveel gaat ik er nog krijgen dan ? Maar goed, gister met roon een plan de campagne opgezet, want wat ze bij ursula kunnen kan ik thuis ook en vanmorgen zijn we daar mee begonnen. Samen vroeg opgestaan, samen een flesje gedronken en oh wat vond die jongen dat goor hahah maar opgedronken en lekker even blijven zitten kletsen en flesje is erin gebleven, daar word rachel blij van, de meiden ook want die hebben mama niet horen spugen vanmorgen en stonden te dansen van geluk in de kamer hierzo, nou geloof me dan word je trots hoor, roon ook trots en ik trots tegen de arts verteld. Die plan van aanpak moet ik gaat vasthouden, brood hebben we geschrapt want dat kwam na een hapje omhoog dus is te zwaar.

Het is een stijgende lijn gaan krijgen naar 5 december toe, kijk die zware therapie moet ik ondergaan dat is een vaststaand feit maar ik ga daar gewoon niet 7 dagen per week wonen, klaar punt.

Ik plaatste wat tweets en mensen schrokken daarvan, tja ik ook gister en misschien dat ik daarom ana een pleuris klap uit me leven verkoop….als ik niet binnen nu en 2 weken mijn voedsel binnen houd ben ik over 4 dood, kei en keihard. ik ben afgelopen week weer anderhalve kilo afgevallen en zo gaat dat niet natuurlijk. Dus….hoe erg ik me familie al tegen de muur heb gescholden en mijn lieve man heb ik ze zo hard nodig, maar niet alleen hun, rach heeft een grote bek maar jullie moesten eens weten hoe goed die tweets me doen en mailtjes en kaartjes ect. ik heb een bloedhekel aan aandacht, dat hoeft voor mij allemaal niet maar nu gil ik erom, omdat ik elke keer weer hoor dan “rach ben trots op je” dat motiveerd me!! mijn meiden motiveren me, en zometeen roontje die een gat in de lucht gaat springen omdat ik hem ping dat mijn gegrilde zalm erin is gebleven.

Ik gaat zo beginnen aan me weekend, houd jullie dagelijks op de hoogte en ana…die bergen we op in de kast goed